Briefje

Lieve Paul,

Weet je nog dat ik je een brief stuurde als er een ‘ingewikkeld keukentafelgesprek’ moest plaatsvinden?  Dan had jij tijd om na te denken en had ik tijd om de rede boven emoties te plaatsen.

Ik weet dat je nu niet ‘echt’ meeleest, want ik weet niet eens waar je bent…en of je wel ergens bent, maar ik schrijf dit in het kader van hoofd legen.

Er lezen nu wel een paar mensen mee, maar dat lijkt me niet heel bezwaarlijk, alle ellende is toch al gedeeld.
Zo deelde ik hier alle blogposts (minus een paar heel gevoelige en de videoboodschappen).
Ik deelde het verslag van jouw behandeling en de feedback aan het UMCG.
Eergisteren deelde ik MijnMoment, dat over jou en ons ging.
Volgende week komt op onderwijskoppen jouw nalatenschap als leraar nog voorbij.
Mooi toch?
Je bent herdacht, geëerd en er wordt nog steeds met liefde en weemoed over jou gesproken.

Mousse
Bij mijn wederom zelfgeknutselde kerstkaarten stuurde ik het recept van de chocolademousse mee, die ik het afgelopen jaar zo vaak voor je maakte. Zes glazen per keer, dat was het enige dat je nog lekker vond.
Het was zo leuk om op Twitter en in de app de foto’s voorbij te zien komen van mensen die bij het kerstdiner de mousse als dessert serveerden. Een stevige hap voor velen trouwens.

De Kerstdagen waren niet fijn (understatement), hoe iedereen zijn best ook deed.
Simon kookte de sterren van de hemel, geheel in de stijl die we gewend waren. Hij rookte eendenborst, bereidde kalfsvlees, kookte rode kool, stoofperen en maakte aardappelchips.
Toch was er geen bal aan…..de wijn smaakte naar azijn en de gesprekken stokten.
We kregen het niet voor elkaar om de brood tulband te bakken. Ik weet niet eens waar je het recept gelaten hebt trouwens.
Natuurlijk was Corona ook een spelbreker, want tegen onze altijd geldende regel van alleen op eerste kerstdag diner in,  werden het twee dagen.
Laura overtrad heel soms de regels, dan kreeg  ik een opkikkerknuffel en een lieve fluistering in mijn oor: “Je doet het goed Mam”.

En nu?
Weet je nog dat ik elk jaar in begin januari even alleen de hei op ging…..twee dagen evalueren, plannen maken? Dan sloot jij de laatste nacht aan om samen te genieten van een mooie plek en lekker eten en drinken.
Helaas, zit dat er nu niet in….het hele land zit op slot.
Toch zie ik deze brief een beetje als een begin van die jaarlijkse evaluatie.
Ik moet de draad weer oppakken en beter vorm en invulling aan mijn dagen gaan geven.

De afgelopen periode ben ik gaan opkrabbelen.
Werk trekt weer aan en Jel en ik zijn vast van plan om er een goed LearningROCKS jaar van te maken.
Jel en ik hebben de afgelopen maand nog meer steun aan elkaar gehad dan voorheen, zwaai jij even naar haar moeder?
Met mijn eigen bedrijf Karin Winters Training haalde ik de afgelopen maand zomaar een aantal leuke opdrachten binnen. Heel gevarieerd en ook eens buiten onderwijs. Ik ga daarover ook eens goed nadenken, wat wil ik en wat kan ik.

Afsluiting
Dit is de laatste dag van 2020, je bent er nu welgeteld 118 dagen niet meer, dat is heel kort geleden. 
Vanaf morgen ben je vorig jaar overleden…..dan klinkt het als heel lang geleden.
Oud&nieuw ga ik niet vieren, er is niets te vieren.
Ik eet wat oliebollen.
Ik ga de kelder in voor champagne (waar ligt dat spul?)
Er staan een paar veilige films klaar, geen aftelmoment, geen oudejaarsconference, geen muziek toe.
Om een uur of 9 gaat beneden het licht uit en trek ik me terug op mijn nieuwe slaapplek.

Echt, het gaat steeds beter met me.
Toch realiseer ik me, telkens als ik naar jouw foto kijk, dat ik me nooit een voorstelling heb kunnen maken wat missen is. 
Nu weet ik het.