Toen ik afgelopen zondag bezig was met invullen van de papieren F(uck) belastingaangifte, werd ik weer even met de neus op de feiten gedrukt.
In het boekwerk, uitscheuren wat je niet gebruikt, moet er iets met het huis berekend worden. De WOZ waarde en of we nou wel of niet nog ‘fiscaal partners’ waren in 2020.
Ik voelde eerst verraad
Je mag mijn partner niet meer zijn. (Reden is dat ik anders een papieren aangifte (P) moet invullen en ik nog niet zover ben met mijn boekhouding. Maar het voelde niet goed.)
Daarna verdrietige boosheid.
Hij was voor de helft eigenaar van de woning, dus moet je uitrekenen wat (in dit geval) het halve eigenwoningforfait is. Dat bedrag moet je terugrekenen naar het aantal dagen dat Paul geleefd heeft in 2020….280 dagen dus.
De vraag over AOW, of hij dat ontving voor een alleenstaande. (het moet zijn voor 1 persoon waar de andere partner nog niet aow gerechtigd is)
Ik ben niet te beroerd om iets te betalen, want halen kan de belastingdienst prima, maar de manier waarop is echt FOUT!.
Ik ga een ‘des Karin´s’, begeleidend schrijven, toevoegen aan het belastingboekwerk.
Misschien snappen ze de openingszin al direct: leuker kunnen we het niet maken….makkelijker ook niet.
4 maart 2021
Vandaag ben je een half jaar dood.
Voor mij is dat pas een half jaar en het is soms echt heel confronterend….zo kort pas!
Anderen denken misschien niet eens meer aan je….ze zijn je al een beetje vergeten.
Bij zakelijke contacten wordt er niet meer gevraagd hoe het met mij gaat.
Ik zit soms een team- of Zoomsessie als een zombie uit. Mijn hoofd er niet bij, mijn hart ergens anders.
Whatsappjes zijn makkelijk gestuurd en ik ben op dagen als deze een slechte telefoonaannemer.
Maar zo lief dat er gewoon nog appjes komen en bloemen (dank Wil en Joop)
Alles gaat zoals het gaat…
Soms lekker……soms kut.
Een klein lichtpuntje
Vandaag kreeg ik een mailtje van het asiel in Drachten.
Ik mag zondag kennis komen maken met Skip….een boomer….
Zou Paul er een heel klein beetje de hand in gehad hebben?
Ik denk het niet, want dan zou het ook aan hem liggen dat er een de brakke netwerkverbinding op de slaapkamer is, de geiser hapert, de tuin…voor en achter dichtgroeien (tuinman is on the way).
Mijn grootste hobbel op dit moment is …. plannen en organiseren.
Bijvoorbeeld dat de KarinVan2 naar huis komt, de garage leeggeruimd wordt (en er echt een slag gemaakt wordt in spullen) en KarinVan2 postcorona proof gemaakt wordt, een grote beurt krijgt, ingericht wordt…
Maar ook dat ik minder kluizel en meer de grote wijde wereld intrek.
Telkens denk ik….ja ik ga op bezoek bij…….
Telkens denk ik… nee, dat lukt me nog niet….
Nu ga ik aan de Tartiflette; een nieuwe traditie is onstaan: gedenkdagen….gedenkvoedsel.
Ja, een half jaar – tijd is grenzeloos. Vliegt weg en kan eindeloos duren.
En als je nou toch zo dichtbij bent zondag, kom je dan even een bakkie doen? Zou ik gezellig vinden!
Sterkte!
Meelevende groet,
Op 4-3-21 Tartiflette als troostvoedsel… hoop dat het je op deze ijskoude dag heeft gesmaakt. knuff!
Gister hier in huis nog over Paul gehad. Toeval bestaat niet? Dikke knuffel.
Tjonge, alweer een half jaar… de tijd heelt (nog) niet het verlies. Kop op Karin en geniet van de mooie momenten!
Soms schrik ik ook van de snelheid van de tijd.
Dat hoort bij ouder worden denk ik, (weet ik (eigenlijk) wel zeker)?
Ik ben soms (vaak) jaloers op mijn kleinkinderen die nog denken, er niet bij stil staan dat het allemaal ooit ophoudt!!
Je hebt gelijk, alles gaat zoals het gaat enz enz.
Ik denk veel aan Laaper.
Altijd met plezier.
Altijd dooraderd met verdriet.
Paul was een grote!