Na het overlijden van Paul nam ik me voor om geen ‘altaartje’ te maken in de huiskamer. Maar je iets voornemen en het dan niet doen is snel gebeurd. Op de een of andere manier is de behoefte er om iets met een foto, kaars of een fysiek object te maken te groot. Zeker vlak na het overlijden.
Er ontstond dus toch een hoekje met een mooie foto op canvas, een lichtje en altijd een bos bloemen. Dat altaartje groeide alleen maar toen mijn moeder overleed.
Heel snel na het overlijden van Paul maakte ik een herinneringsschilderij. Ik kende de schilderijen van Marloes van Zoelen en dacht, dat kan ik ook. (Tip: zij maakt ze inopdracht).
Op een canvas werkte ik met ‘spullen’ die van hem geweest waren. De basis was een van zijn lievelings overhemden die ik op het doek verwerkte. Maar ook een geldbiljet (die hij als boekenlegger gebruikte), een kaartje, een gelukspoppetje dat aan zijn tas hing, een propje gemaakt van zijn laatste notities, een steentje dat we ooit onderweg vonden.
Het maken van het schilderij, in verschillende fasen, werkte troostend. Er gaat van alles door je hoofd als het door je vingers gaat. Nadat de basis gelegd was, ben ik met kleuren aan de gang gegaan. Hij had een rode jas en zijn auto was rood….de basis werd dus rood.
Het schilderij heeft heel lang in de slaapkamer gehangen, maar ik heb het nu in de huiskamer. Als er bezoek komt, nodigt het schilderij uit tot vertellen. Dat maakt het voor bezoekers makkelijker en ik vind het fijn om te vertellen.
Vlak na zijn overlijden heb ik een website gebouwd voor Wo-ow Ceramics (Maaike Stam), zij werkt met keramiek. We hebben even samen overlegd over herdenking objecten, nadat ik bij haar koffiebekers zag die gemaakt waren van de afdruk van bladeren. Zij zou aan de slag gaan met drie objecten. Een lichtje, een kleine asurn en een schaal (die heeft voor mij de betekenis van geborgenheid en opgevangen zijn). Het duurde heel lang eer ik eraan toe zou komen om ze op te halen. Zo lang zelfs dat ik haar vroeg om datzelfde nog een keer te doen ter herinnering aan mijn moeder.
Daarvoor heeft ze tafelkleden gebruikt die mijn moeder zelf ooit borduurde. Drie ronde objecten zijn het geworden. Een vaas, een porseleinen lichtje en ook een kleine asurn.
Afgelopen zaterdag hebben we eindelijk de tijd genomen om ze op te halen. Prachtig!
Op die manier is het ‘altaar achtige’ weg, maar weet ik (en de mensen die hier komen) wat en waarom.
Geniet maar even mee met de foto’s en neem ook eens een kijkje bij wo-ow
