Sotto Voce Zoveel soorten van verdriet. ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden.En niet het snijden doet zo’n pijn maar het afgesneden zijn. M. Vasalis
Op vrijdag 4 september 2020 is mijn keukentafellief Paul Laaper in het UMC Groningen overleden.
Hij heeft gewacht tot mijn vriendin Caren erbij was, zodat ik niet alleen overbleef.
Het ging ongelofelijk snel maar gelukkig is hij rustig ingeslapen.
Hij bleef tot en met donderdagmiddag stug volhouden dat hij nog niet klaar was.
Helaas dacht zijn lichaam daar anders over.
De bijwerkingen van de geslaagde immunotherapie zijn hem fataal geworden.
Op het moment van schrijven is hij nog in Groningen.
Hij komt vandaag naar huis.
We hebben het prieel in de tuin voor hem klaargemaakt, zodat hij nog even bij ons is.
Dit is de plek waar hij heel graag samen met mij oud had willen worden.
We puzzelen hier nu met elkaar over de crematie en het vieren van een klein feestje op het leven.
Corona is een beetje spelbreker.
Ik kan het nog niet bevatten…de achtbaan van vieren dat er even ‘kankervakantie’ was naar de plotselinge complicaties die hem parten speelde.
Het is goed zo, maar wel vreselijk oneerlijk!
Ik had hem zo graag nog via de stichting Ambulancewens een ritje Madurodam gegeven.
Helaas hebben we daar de tijd niet voor gekregen. Ik gun heel veel anderen wel dat ze die tijd nog hebben.
.
We stuuren dus iemand anders op weg via met de Stichting Ambulancewens en haalden ruim 2.800,00 euro op.