Lijf, leden en meer

Mijn lijf zegt al een tijdje…..zo…jij bent hard aan het werk.
Niets is minder waar, want echt werken gaat soms wel en soms helemaal niet goed.

Rouwdementie?
De rouwdementie duurt iets langer dan ik verwacht had. Soms kom ik niet uit mijn woorden en alles, echt alles, moet ik opschrijven.
Regelmatig sta ik ergens in huis en denk dan, wat ging ik ook alweer doen of wat wilde ik pakken. Dan loop ik terug naar waar ik begon en soms schiet het me te binnen….maar even vaak dus niet.
Dat is vooral met afspraken met anderen, zowel belafspraken als fysiek, best tricky.
Tegenwoordig zeg ik het er dus maar bij als de afspraak gepland wordt.
Ja, natuurlijk zet ik de afspraak in mijn agenda, maar dan moet ik wel kijken IN die agenda.
Nee, ik ga geen piepjes en belletjes aanzetten om me eraan te herinneren.
Het gaat wel over en mensen zullen het even moeten accepteren.
Dat geldt ook voor beantwoorden van mails en appjes, dat stel ik uit tot ik zelf zin en energie heb om te antwoorden.

Lijf en leden.
Een rondje wandelen blijft een MOETJE en ik blijf het niet leuk vinden. Zeker de afgelopen week was het mistig, nat en mistroostig. Dan is lopen voor mij echt een straf. Gelukkig vergeet ik veel dingen en dus loop ik vaak trap op-trap af.
Mijn schouders, nek, rug en hoofd kraken en piepen wat af de laatste weken.
Ik kreeg gelukkig een snelle tussenprop afspraak voor een lichaamsmassage bij Ayurmas. Niet zomaar een massage….nee een Abyanga massage.
(Het hele lichaam wordt gemasseerd met warme olie, inclusief hoofdhuid, oren, handen en voeten.)
Het was niet alleen de massage, die was fantastisch en heel erg ontspannend,  ook het gesprek en de sfeer waren een cadeautje.
Bij thuiskomst was ik wel helemaal kapot en heb de rest van de dag dus slapend, hangend en theedrinkend doorgebracht.
Wat? Karin aan de thee?
Blijkbaar heeft mijn lijf daar meer baat bij en dan drink ik ook voldoende. Op de een of andere manier drink ik bijna geen koffie meer.  Gek genoeg is ook de suikerbehoefte verdwenen, dus gedachteloos een zak M&M’s leegeten is helemaal niet lekker meer.
Misschien luister ik beter naar mijn lijf en ben ik minder streng voor mezelf aan het worden.
Nou hopen dat er ook een paar kilo’s afgaan. Want in tegenstelling tot andere rouwarbeiders, houdt mijn lijf de kilo’s lekker vast, ook als ik weinig eet en niet snoep.
Hou je in…bij de reacties…..en zeg niet: weet je wat jij zou moeten doen?
Oh, inmiddels begint de bronnen pagina aardig gevuld te raken.

Drentenieren

Rouwen is als een Hunebedsteen die in beweging is.
Soms op je schouders.
Soms in je maag,
Soms te hoog om overheen te kijken.
Zelden om onder te schuilen.
Struikelend over de zwerfkeien worstel ik de dagen door.