Privacy en briefgeheim over de dood heen.

Na het lezen, publiceren en nu ook delen van de gastblogpost door Hanneke over haar dubbele rouw, realiseerde ik me ook ineens, dat je toegang hebt tot alles van je overleden geliefde.

Ik wilde even wachten met daarover schrijven omdat ik nogal in een op- en neer stand zit (what’s new). Ik wilde wel weer iets zinnigs en inhoudelijks schrijven, naast een ‘hoe gaat het ermee’ update.
Vanmiddag viel ineens aanleiding om te bloggen in de brievenbus.
Daarover straks meer.

Post en privézaken.
In de mailbox van Paul druppelt af en toe nog post binnen. Het meeste gooi ik gelijk weg….soms reageer ik naar de verzender. Het moet best schrikken zijn voor mensen die denken, kom laat ik eens vragen hoe het met Paul gaat. Eerst krijgen ze een autoreply (heb ik ingesteld) en als ik denk dat er iets meer uitleg nodig is, steek ik even tijd in een antwoord.

Ik kan (als ik dat zou willen) AL zijn verzonden mails lezen. Dat doe ik niet. Ook heb ik direct na zijn overlijden zijn simkaart uit de telefoon gehaald en het abonnement opgezegd. Whatsapp lezen van iemand anders gaat voor mij, ondanks zijn overlijden, te ver.
Zijn woorden, zijn uitwisselingen en zijn contactmomenten.
Ik wilde en wil nog steeds niet zijn correspondentie lezen. Privé blijft privé, briefgeheim blijft briefgeheim.

Het is des te lastiger om door zijn papieren spullen te gaan om belangrijke zaken niet te missen, daar heb ik al heel snel een slag in gemaakt (lees vernietigd).
Zijn privé legerkist met foto’s, zijn verleden (brieven, spullen van de Laaper familie en meer) zit gewoon dicht. Die zijn niet van- en voor mij.

Ik denk (psychologie van de koude grond) dat het ook een vorm van zelfbescherming is. Wat als je nou gekke dingen tegenkomt….je kunt er niets meer over vragen of een avondje lekker bekvechten. 

Goede herinneringen versterken door slechte herinneringen te verzwakken.

Dat prive gevoel geldt trouwens ook voor kleding, (jas)zakken, tassen en koffers.
Ik heb alles ongezien in bakken gestopt of opzij gelegd. De kast in de badkamer, zijn toiletspullen…..het moet eigenlijk weg….maar het voelt zo intiem, dat het me tegenstaat.

Terwijl ik dit tik, denk ik ineens…..oh mijn legging heeft coronagaten, mijn ondergoed is aan vervanging toe….en ik mag ook wel eens ruimen in mijn eigen spullen….stel je voor dat….

Allerzorg zorgen
Terug naar de post (de aanleiding van dit bericht). Geldt er eigenlijk een briefgeheim over de dood heen (na een bepaalde periode)?
Toen ik de envelop van AllerZorg bekeek dacht ik dat het reclame was en dus was mijn eerste ingeving: retour afzender wegens overlijden.
Maar de envelop was te zwaar en ik keek wat AllerZorg was….een zorgverlener….die doen niet aan reclame toch?

Toen ik de envelop opengemaakt had, zaten er twee facturen in voor behandeling van Paul van 16 januari 2020 (tot 4 april 2020) en 15 april 2020 (tot 12 augustus 2020.)
Bezoeken aan de polikliniek en belconsulten.
Mevrouw P. de Specialist, liet bij mij geen belletje rinkelen. Ook die miljoen codes die in de brief staan zeiden me niets. Afijn….de factuur is gestuurd omdat de club blijkbaar geen contract heeft met de zorgverzekeraar die Paul had en of ik eea even wilde gaan regelen.

Het wereldkampioenschap kastje/muur is dus weer geopend.
Inmiddels is er contact geweest en zijn ze daar mooi aan het puzzelen, want ik wil het naadje van de kous weten. De dame aan de telefoon wist me te vertellen dat AllerZorg (wie dat dan ook mag zijn) in 2020 geen enkele factuur heeft kunnen versturen. Lijkt mij dat ze dan failliet zouden moeten zijn, maar dat terzijde.

Boos!
Waar ik echt boos over ben is het feit dat de correspondentie gericht is aan Paul en niet aan de erven van….
Ik heb dus formeel het briefgeheim geschonden.
Bij een zorgaanbieder MOET er toch een blokkade ontstaan als er gebruik gemaakt wordt van alle gegevens die in de aanhef staan? Geboortedatum, Burgerservicenummer en patiëntnummer (van het UMCG) moeten toch ergens een bliep geven….is er niet meer of is ongeldig?
Die brief had er NOOIT zo uit mogen gaan en neem van mij aan dat een telefonisch gemompeld gecondoleerd en sorry niet voldoende zijn.
Dienstverleners moeten echt leren zorgvuldiger te zijn netjes om te springen met de privacy….ook als het om die van een overledene gaat!.

Oh ja, hoe het met mij gaat…
Wat had ik het slecht de afgelopen weken. Paul hield vreselijk veel van de winter.
Kou, ijs en sneeuw waren hem liever dan zomerse warmte.
Hij had waarschijnlijk vanaf de eerste vorst berichten zijn schaatsen al bekeken.
Ik weet niet of hij had kunnen schaatsen, maar willen is ook voorpret.
De berg sneeuw die onze tuin prachtig maakte, de omgeving die schreeuwde om een wandeling.
Het weekend waarin iedereen ijspret had….geen lol aan. 
Van een sneeuwengel, snowfies en zelfs een sneeuwpop kikkerde ik niet op.
Ik heb op hem staan vloeken toen ik de containers uitgroef en het pad sneeuwvrij maakte.

En nu….

Nu komt de lente eraan….

Oh en vergeet de post van Hanneke niet te lezen!