Vallend blad…enzo

Vandaag is het Allerzielen, zag ik vanmorgen in mijn mail, toen een lieverd me een opkikker stuurde.
Ik heb er nooit iets mee gehad, tot vandaag…. nu voelt het ineens toch anders.
Waar zou hij zijn? Is ie wel ergens?

Mijn gedachten dwarrelen de hele dag, net als de Ginko bladeren in de achtertuin, alle kanten op.
Afgelopen zaterdag heb ik trouwens 12 kruiwagens blad weggebracht naar de bladkorf die aan de overkant van de straat staat.
Ik kan morgen wel weer opnieuw beginnen zie ik.

Er komt dus niet veel uit mijn handen.

Zoekend naar een troostend gedicht, bladerde ik  door de bundels van Bomans, Tanja Helderman, Hermans, Komrij, Kopland, Merel Morre en Vasalis.
De poëzie staat nog op zijn kamer, op alfabetische volgorde, in die spuuglelijke Lundia stellingen.

Ineens durfde ik ook de laatste pagina’s van ‘Licht in de Tunnel’ van Marc de Hond te lezen.
Tussen zijn dood en die van Paul liggen maar drie maanden, realiseerde ik me.
Toen ik het boek net kreeg, durfde ik niet verder te lezen, ik wilde niet weten hoe het afliep.
Nu is het uit en moet het ook weg, desnoods in de papiercontainer.. sorry Marc.
(Of er moet een liefhebber zijn die het graag wil hebben)

Uit verveling en omdat ik een foto zocht voor iets anders, opende ik mijn online foto’s.  
In no-time zat ik er doorheen te scrollen.
Vakanties, conferenties, etentjes, feestjes, vrienden, drankjes, plannen, huizen…..
Ineens vond ik de foto van onze ringen.

Edith van Montfort maakte deze

Dat moet het voor vandaag maar even zijn.

Oh, en een kleintje van Merel Morre om af te sluiten

de dag dat je

ging

er een stuk van mij