Een update van de zijlijner, omdat ik me realiseer dat wij inmiddels gewend zijn aan het vacuüm van wachten, maar het zonder updates naar jou toe erg stil blijft.
Op 16 oktober plaatste Paul een update
Het was mijn shitste verjaardag ooit. Niet alleen vanwege de toestand, maar gewoon alles bij elkaar opgeteld. Ik ben geen verjaardag vierder maar helemaal geen bloemen, 1 cadeautje, een rondje oogarts en als dieptepunt een mislukte kaasfondue, maakte dat ik mezelf even zielig voelde en daardoor boos, verdrietig en opstandig was. Het onverwachte bezoek van vrienden Willem en Aly met een spuuglelijke dus ubermooie tuinkaboutster maakte heel veel goed.
Een andere kijk
Ik kijk anders naar het verhaal dat Paul vertelt. Ik ben zijn lijf niet en voel niet wat hij voelt, maar ik zit er tegenover en woon in hetzelfde huis.
Ik kieper in de valkuil die ik wilde voorkomen, zorgen voor. Dat frustreert mij en ik ben geïrriteerd (of anders gezegd: ik sta kort voor de kar).
Vanzelfsprekend hoort dat zorgen voor erbij, wil ik dat hij niet afvalt, eet wat hij kan eten (en liefst met smaak), geniet van mooie momenten en zich beter gaat voelen.
Maar net als de vorige keer verandert de relatie van man en vrouw in die van verzorgende en verzorgde.
Zijn lijf vecht tegen de gevolgen van de bestraling. Niet alleen de vermoeidheid (die eigenlijk wel meevalt) maar meer gedoe zijn het resultaat. Paul zit er anders in, die luistert naar zijn lijf en het dagdagelijkse gevoel. Ik kan alleen toekijken en op het oog inschatten hoe het met hem gaat.
Gedoe
- Ik kan nog niet omgaan met de (hopelijk tijdelijke) doofheid aan de rechterkant.
- Doordat er heel lang pleisters rond zijn oog geplakt zijn, gaat de huid, die al door de bestraling geïrriteerd was, opspelen. Een ooglapje met gaas eronder dus om de irritatie te verminderen,. Voor hem is het een opluchting, maar ik vind het vreselijk lelijk. Daarbij heb ik nog steeds de weerstand tegen de wond, ooit moet ik daar doorheen.
- Alsof het niet genoeg is, is hij verkouden geworden dus is hij aan het hoesten en snotteren. Hij heeft dus een loopneus in het kwadraat zonder te kunnen snuiten.
- Net als de vorige keer en in precies dezelfde periode, heeft hij weer jicht aan een voet gekregen. Hopelijk blijft het bij de ene voet want vorige keer had hij zelfs aan twee voeten tegelijk jicht.
- Nog steeds komt de wijkverpleegkundige een keer per dag.
- Hij katheteriseert zichzelf nog (maar) drie keer per dag.
Dat bij elkaar opgeteld maakt dat gezamenlijke uithuizigheid tot een minimum beperkt wordt.
Al met al, ben ik net als Paul, op dit moment niet op mijn best en de herfstvakantie was niet echt een gezellige week.
Hij struggelt fysiek en ik humeurmatig, dat is een slechte combinatie.
Op naar 4 november, want dan staat er weer een bezoekje aan de uroloog op de planning.